Mesih Dokunuşu Şiiri - Yahya Oğuz

Buramı öp
Bellidir İsa inmeyecek
Krallığında zulmün bilmem kaçıncı varisi
Çoğu kimseyi kimsecikler sahici öpmemiş belli
Bir zulmün pazusu hep kavi
Bir acının tarihi boyuna yazılıdır
Bellidir, bütün çığlıklar gökten sekmiş
Ellerim dünyayı kucaklayan enlemler gibi farazi
Üzünç, bölen boylamlar gibi gerçek
Sesimi denesem
İş üstünde unutulmuş işgüzar kulak çöpü
Ödünç gözlerde ödünç meraklar
Moloz mülkün tapusu kolayca belirlenmiş
Ağrıma Mesih dokunuşu gerek
Çekinme, gök hep puslu
Yoksa öleyazdın, buramı öp

Bunalmış bir yazdan tersiz çıktım
Hep hüznün hançeriyle cebelleştim
Nerde bir acı varsa kendime dağladım
Yine de kalpsiz damgasını yedim
Oysa dilimi uyutsam aziz olabilirdim
Tuttum mağdur ve kınanan yalnızlığı biledim
Çoğun dehlizlerinde eğreti durmayı öğrendim
Bedenim farazi, kalbim gerçek
Ağrıma Mesih dokunuşu gerek
Yoksa uyuyabilirsin, buramı öp

Hakir bilinen bütün anlamları tartmalı
Kanın feveranı ancak öyle işkillenir
Seni zor çözdüm, buramı kolayca öp
Ölü hücrelerimin umudunu kabart
Yeni bir vakte kadar kalbimin zembereğini onar
Feleğe karşı bir kuytuda derimi değiştireyim
İsa’yı çağırayım gelmeyeceğini bile bile
Çoğun yazgısı mesnetsiz ummaksa
Yazgım öylesine çağırmak diyeyim
Çünkü çağırmak da ağlamak gibi bir hak
Boşluklar kimsenin değil nasıl olsa
Ağrıma Mesih dokunuşu gerek
Yoksa senin olmam, buramı öp

Uyandık ve bulanmadan önce gördük
Kucağımıza acıyı devretmiş zaman
Meğer zulüm kaç milyon sene kayıtsız geçmiş
Öpmelerden ise tek kişilik iksir damıtılır
Çocukların bütün ninnilerini eskiten uğraş
Orantısız bir hayat uyguluyor göğsüme
Adlim ol, burama tat ver, burama yetecek sabır
Kalbimi tatsız tuzsuz sonsuza bırakmam