Mesele Şiiri - Zeynep Beşen

anlamadığın
başımı koyduğum yastık sen koksun
kucağıma aldığım evladım da senin kokun olsun
elini öptüğüm ana senin bir parçan olsun isterim
yürüdüğüm yol
baktığım gök
sana da baksın isterim.
anlamadığın
içtiğim çaya şeker olsun varlığın
baktığım göğe güneş olsun varlığın.
anlamadığın
yediğim yemeğin
içtiğim suyun yarısını da sen ye
soluduğum havayı birlikte paylaşalım isterim.
gözlerimi seninle kapayıp
seninle açmanın güzelliğine ermek isterim.
anlamadığın
baktığım tavana daha önce seninde bakmış olma ihtimalini
yaslandığım duvara seninde yaslanmış olma ihtimalini sevmişimdir ben.
daha önce senin bakışlarına değmesi dir bu viraneyi ev yapan.
yürüdüğüm halının üzerinden
on saniye öncesinde seninde yürümüş olmam
sevindiren bir hadisedir,
oturduğun yerin anısına sarılmak
yürüdüğün yollarda izlerini aramak değilde
yaşamak isterim sen varken yanımda.
anlamadığın
gönlüm sana düştü
ben gönlüme
ikimiz sende durduk sevdaya eşdeğer ellerinde.
anlamadığın
ne ekmek ne su derdim
derdinde olmasın bu senin
benim sana atan kalbime
evet demendir
gönlümdeki en güzel mesele.
hem söylesene
hangi yara senin kadar güzel açar ki bende,
bu devri buhrana dönen gezegende
sevdiğim inşirah bulduğum nefes oldun ya bana.
bana verilen zamanın her saatini
seninle boyamak isterim.
ne ötesi
ne berisi
seviyorum seni
acep şimdi anlaya bilir misin beni.