Meşe Palamutu Şiiri - Hayriye Aygül

göçüp gidersem bu alemden
bensiz kalan meşe palamutu
yas tutar yüreğinden
çok var bizim memlekette dersen,
çocukluğumda
sadece kara kargalar tünerdi
palamut ağaçlarına
sonbahar gelince
kara keçiler müptela olurdu palamut çıtlatmaya
penceremin önündeki
palamut ağacı ise sığınaktır
göçmen kuşlara,
yaban ördekleri süzülürken tepesinden güneye
kartallar konar yanındaki yaşlı kavak ve söğüde,
kumru ve kırlangıç
yuva yapar meşe palamutu tepesinde,
birde mekik
dokunuşlar vardır kiraz ile kavak arasında,
dün kiraz ağacında sevişen iki kumru,
yuvaları içinde iki yavru
biri giderken ava diğeri kalır yuvada,
tehlike anında öterler çığlık çığlığa ,
bakarsınız ki çaresizdirler
yuvadan düşen yavrulara,
göçmen kuşlar tanırlar tanıdık simaları
elimde hortum suluyorum çiçekleri,
susuz kalan kuşlar gelirler beriye,
bahçe çitine yuva yapmış serçeler
hemen tünerler çevreye
bir çığlıktır kopar ormandan
katar katar
turna sökün etmiş havadan
göçmen kuşlar dizilmişler
gökyüzüne iki koldan
su yolu gibi yönleri akar
hep güneye sıra sıradan
doğada yaşamak ne güzeldir
bu mevsimde,
para pulda işin yoksa
takılırsın göçmen kuşlara ,
doğa sevgisi yüreğinde,
sevdası sarmışsa gönlüne
budur işte gerçek aşkın,
bakmazsın hiç ardına
aklın kalır meşe palamutunda,
hayalindeki doğa sevgisiyle
yürürsün betonsuz apartmansız
yemyeşil ormanlar içinde
toprak yollarda sevdiklerinle kol kola,
dolu dolu sakin huzurlu doğa ile barışık,
barış adıyla
özgürlüğü tadarsın en içten sevgilerinle,
en gizemli sevdalarında...

Eylül 2018 Almanya // Senem Hayriye Aygül,