Duraksayıp düşündü mü bir an, öperken?
Gerçek miydi; sükûnetine saklandığı, kendine bile söyleyemediği ismini?
Okyanus gibi miydi varlığı; huzuru oldu; mavi, çırpıntısız ve sonsuz belki?
Ardinda mevsim güz, süpürürken Istanbul sokaklarından O'nun izini,
Can cekiştirmeye hazır mıydı sevgisine mesafelerde?
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta