Meryem Durdu Şiirleri - Şair Meryem Durdu

Uykular kaçarya gece yarısı
Bölük pörçük düşler görür birisi
Kabuslardan sonra uyanmış gibi
İşte ben onlardan biriyim oğul

Dikine yukarı uzanır sazlar

Kirpiklerimden ellerime dökülen yağmur
Dur diyorum artık dur.
Bir gecekondu bahçesinde açan nazlı çiçek,
Solma ne olur...

Kelepçelendi ruhum birkaç söz ile,

Bu akşam dokundum gönül teline,
Sazlarla birlikte oda inledi.
Mızrap gezinirken ahenk içinde,
Hazlarla birlikte tel de inledi.

Sabah aydınlıga uyandı gözüm,

Bin kahır yüklü geçti o gençlik kervanları
Avuçlarımda gazel gönlümün fermanları

Karanlığı güneşle boyarım sanıyordum
Kabuk tutmuş görünüp hep içten kanıyordum

Giderken bıraktığın anlarını al götür Sende beğenmediğim yanlarını al götür Benden kıymetli olan hanlarını al götür Anılarla birlikte seni de siliyorum Tebessümlerim kayıp bulsan da hükümsüzdür Attım seni kalbimden demiştim sözüm sözdür Artık geçen yıllarım küllenmeyecek közdür Anılarla birlikte seni de siliyorum Neden çalıp harcadın güzelim yıllarımı? Yangınlara bürüdün daracık yollarımı Yalnızlıklara sardın açılan kollarımı Anılarla birlikte seni de siliyorum

Her günün batağında hiçliğe batıyorum...
Ömür bir rüzgar gibi dal yok tutamıyorum..

Kuru yaprak gibiyim nolur tut ellerimi...
Sevdadan bir kemer ol sar ince bellerimi

ellerimi tutup gözlerime bak
bir tebessüm olup yüreğime ak
orda kıvılcım ol bedenimi yak
bıraktığın yerde küllerimi sil

yaşıyorken hergün ölünür oldu

Yıllar yılı yanıyor köz düştü yüreğime
Eller nereden bilsin söz düştü yüreğime
İnce cefalar gördü iz düştü yüreğime
Ben tebessüm beklerken damlalar sele döndü

Bu gözler neler gördü akıbet kara toprak

Gecey gündüze bağladım
Kördüğüm ettim geceyi
Dilleri bülbül eyledim
Sarhoş eyledim heceyi

Oturdum gergef işledim

Gurbeti sevgili diye verdiler
Tutar ellerimden gezdirir beni
Saçımın telinde nağmeler çalar
Gönül yollarında bezdirir beni

Bazen pembe pembe düşler gördürür