Meryem Burma Şiirleri - Şair Meryem Burma

Ne olur bana biraz kendinden söz et
Gelecek umutların ne onlardan bahset
Dağlardan esen buz gibi rüzgârlardan
Ovalardaki renkli çiçeklerden bahset

Sokakların karanlığından söz et

Hep karanlık gecelere sığınıyorum.
Yattığımda yatağıma yalnızlığıma ağlıyorum.
Ağlayışlarıma arkadaş oluyor hep yastığım.
Sırıl sıklam oluyor gözyaşlarımla yatağım.
Bana gülsünler diye hayallerime yalvarıyorum.
Yine boş hayallerin içine dalıp gidiyorum.

Gece öğlesine karanlık ve soğuk ki
Yalnızlık içerisinde donuyor yüreğim
Ayazlarda kalmış gibi yıldızlarım
Mehtabın üzerine gölgeler düşmüş
Buz tutmuş bu yüreğim üşüyor.
Hep canımı acıtıyor uzayıp giden hüzünler

Ben seninle kocaman bir dağ olurum
Sen yanımda olmazsan yıkılır kül olurum
Ben inan sen varsan güler oynarım
Sen olmazsan eğer gözüm yaşa boğarım
Gül dalında bülbül olur öterim
Ben seninle şen olur eğlenirim

Sen uzun yıllardan sonra,
Yalnızlığıma ışık tutansın.
Beni karanlıklardan çıkaran
Yeniden gülmeyi öğretensin.
Baharımda yedi veren gülü
Sen hayallerimdeki sevgilisin.

Şair ruhlu ince duygulu bir kadın
Gözü yaşlı fakat göstermeyen bir kadın
Masum bakışlarında hep gizem saklı
Yüreği sevgiyle dolu bir kadın

Acılar canını yaksa da o kadın

Ben seni sevmekten değil
Ben seni özlemekten, hasret çekmekten değil
Neden korkarım bilir misin?
Ben seni üzmekte, incitmekten korkarım
Bu yüzden ben seni yüreğimde saklarım
Seni sevmekten asla bıkmayacağım

Sessizce hayallerin düşlendiği
Akşam olup düşlerin yaşandığı
Ümitlerin yaprak gibi solduğu
Bir mevsim akışıdır Sonbahar

Yüzümüzde sevinçlerin tükendiği

Aşk çok acıymış nerden bileyim
Düştüm bir kere, ah! Kime küseyim
Sevdamdır deyip çileleri çekeyim
Ona canımdan bir can vereyim
Aşkımsın söyleyip onu hep seveyim
Bir çiçeğe ben gönlümü vereyim

Kirpiklerin ucunda yağmur damlacıkları
Dalıp gitti maziye seni andı bu gönlüm
Yaşlar yağmur gibi akıyor gözlerimden
Yine derinden hüzünlendi bu gönlüm
Bahar olup açmadı bahçemde güllerim
Kırıldı kolum kanadım boynum büküldü