Aşktan korktum ömrümün yarısına kadar,
Senden kaçtım yılın sonuna kadar.
Aşkımdan korktum seni tanıyana kadar,
Yanlış anlama beni; senin kadar doğru birini görmedim gözümün gördüğü kadar.
Kader belki
Evlende kurtulayım, sevdiğime kavuşmanın mutluluğunu yaşayayım.
Seni hayatımdan kovmak için gerekirse kızın ayaklarına kapanayım.
Sen sana yakışanla evlen, ben sevgilimle yaşayayım.
Ben sana hazmettiğim çabayla yaşarım, sen bana nankörlüğünü bilerek ölme.
Hayatımdan çık da huzuru uzakta değil de yanımda bulayım.
Sokak sokak seni arayacağıma, evde onunla uzanayım, kuşanayım ona.
İki sevdiğin eli,
Sevmediğin bir kalp için değişirsen,
sevmediğinin iki eline
Sevdiğinin kalbine hasret kalırsın.
Hata yapmaktan öylesine korkuyorum ki,
sana…
Küçücük bir karınca bile kusursuz değilken, ben mükemmel olmak istiyorum.
Sana bakarken gözlerinin ağırlığı üzerimde,
aynalara bakıyorum:
Sen aşkın gözle yaratılmış halisin,
Ben nasıl bırakacağım seni?
Sen bana en güzel gelensin,
Ben nasıl bırakacağım seni?
Öpüşebilmek için dudakların birbirine değmesi mi gerekir?
Ruhlar, iki ölü bedende öpüşemez mi?
Gözler bakışırken sevişemez mi?
İki kalp uzaktan bağlanınca nefes yine kesilmez mi?
Dün tabloda gördüm yüzünü,
yüzümle karışmış,
yarısı tamamlanmamış.
Fırça sanki bizden utanmış,
boyayı yarıda bırakmış.
Keşkeler mi özletir insanı,
yoksa özlem mi keşke dedirtir insana?
Gece mi ağlatan esnafı,
yoksa sene seneye biriken yaşlar mı?
Umut mu bizi delirten,
Varlığın içinde yokluk çekiyorum resmen, her şeyim olsa bi senim olsa ne fayda. Senserim, sensedim ben sana; yokluğundaki varlığın bir neden, bir ümit oldu bana. Bi de varlığın olsa yanımda, saçım karışsa saçına, gözlerim gözlese gözlerini, sevgim okşasa kalbini… Ne fayda, sen kaçtıktan sonra.
Sen, ben, toprak ve yağmur,
Uyumluyuz ki biz bize.
Arada güneş de olmazsa işte,
İsterdim her gün görmek yüzünü.
Yarınım var mı bilmeden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!