Merve'nin Hikayesi 3 Şiiri - Kızkulesi A ...

Bugün ayın 8’i..
Nisan 8..
Tıpkı onu gördüğüm o ilk gün,8 Eylül gibi..
Yine onu göresim geldi,gözlerine bakasım..
Duramadım..
Yanına gittim;
Çalışıyordu; “Kolay gelsin” dedim..
Kafasını kaldırdı,”Sağ ol” dedi,ayağa kalktı,yaklaştı.
“Dışarı çıksak olur mu? ” dedim.
“Olur”dedi,koridorun ortasındaydık ki “Ama ben kartımı almadım,turnikeden geçemeyiz,cafe’ye gidelim mi Merve? ” dedi.
“Olur” dedim.
Cafe’nin terasına çıktık.
Allahım aylar sonra ilk kez yan yanaydık..
İçim eriyordu ona baktıkça,nefesimi tutuyordum,o sessizlikte kalp atışlarımı duyuyordum,her attığında ismini sayıklıyordu,hayran olduğum o kumral saçları,derin ela bakışı aylar sonra yine benimle..
İçimdeki ses susmuyordu;
“Zaman geçmesin,bitmesin,o hiç gitmesin,hep yanında olayım,yanında olayım,onunla olayım..”
Terastaydık,yanımda o,arkamda körfez köprüsü,masmavi deniz..
Yine sevdiğim adam yanımda..
Deniz’e en çok yakışan,bende deniz olan adam tam da yanıbaşımda..
“Neden” dedim,”neden,niye uzağız biz,bu kadar yakınken neden uzaktayız? ”
Bir şey söylemeye niyetlendi,o sırada tanıdık biri girdi terasa,”Çıkalım mı” dedim?
Kapıyı açtı.
Koridordan masamıza doğru yürümeye başladık,sustum..
İçimden ona sadece bakmak geldi,hiçbir şey söylemeden ona bakmak..
Ayrılmamız gereken merdivenin başında öylece kalakaldık.
O bana bakıyordu,ben de ona..Sadece bakıyorduk..
İçim titriyordu.
Arada gözlerimi kaçırıyordum,tekrar baktığımda gözleri hala üzerimdeydi.
Aylar önce söylediği bir söz geldi aklıma;
“Ben utanırım sana bakarken,gözlerimi kaçırabilirim senden Cihangir..”
“Olsun Merve,utanmak fıtrattan gelir,severim böylesini..”
Ben bu adamı nasıl unuturum?
Bana bakışını nasıl yok sayarım?
Nasıl içime gömerim?
“Umarım” dedim,”Umarım kötü bir haberimi duymazsın..”
Tekrar yüzüne bakamadım.
“Kötü haber” dediğim neydi?
Bitmeyen göz yaşları mı?
Gözlerine bir daha bakamamak mı?
Karşımda oturup kendinden bahsedişlerini dinleyememek mi?
Neydi kötü haber?
Daha kötüsü neydi?
Bizi böyle birbirimizden uzak tutan,dünyada cehennemi yaşamaktan daha kötüsü ne olurdu?
Onsuz nefes almanın anlamsızlığını en derinden hissetmek mi?
Vuslatsızlık mı?
Hikayemiz böyle vuslatsız mı bitmeliydi?
Benim içim ona böylesine coşarken şiirlerim,yazılarım onsuz mu kalmalıydı?
Sahiden kalır mı?
Kalır mı onsuz?
Kalabilir mi?
Kalbim ondan ayrı atar mı?
Atabilir mi?