Mertebe Şiiri - İlyas Kaplan

her gün perdeler yeniden açılır çocukluk sonrasına
bütün ışıklar yanar coşkun bir ırmak gibi
şehrin sokaklarında bir işçi kadar yorulur
terk edilmiş oyun alanlarına sınırlar çizer
duvarlar örer burası benim burası senin

düşmanları vardır artık savaşacağı
sonu bir yokluk ve bir hiçlikle biten
her an başka başka çocukluğa gebe

günah işlemenin ağırlığını yeni yeni kavrar
coşkun bir ırmağın görkemini çoktan ardında bırakarak

şehrin kalabalığına sıkışır çocukluk masumiyeti
bitmek bilmez ,ardı arkası kesilmeyen ayrılıklar başlar
bir babanın çocuğundan evvel vefatı,
bir evladın annesini ilk defa yitirişi,
ilk ölüm acısı, ilk vicdan azabı,
hem ilk hem de son olan her şey

isyanın her kelimesini doldurur ciğerlerine
adeta yudum yudum siner hücrelerine
azrailin kim olduğu
baba evi gibi,ana kucağı gibi sıcacık

özgür olmak yaratılmışların en güzelidir çocukken
bu hayatta o en esrarlı yolculuktur..
bir çocukluk mertebesi, bir öteki sonsuzluk
kendi aleminde bir evrende kurulmuş
kah bir kuşun kanadında
kah bir ağacın dalında
kah toprağın çamuruyla yoğrulmuş

çocukluk halleri sığmaz sadece rüyalara
rüyalar karanlığa çakılmış bir kibrittir…
her şey gibi çocukluğunda bir vakti saati var .

redfer