Mertcan Arslan Şiirleri - Şair Mertcan A ...

Bir kaçış,
neyden olduğu belirsiz.
Uzaklara sonu olmayan.
Bir yol...
Beni kendime getirebilecek.
Ucu bucağı olmayan.

Çokça anardım adını, çocukça andım sonra;
-bilmeyesiye..

- Toprağın altında yatanları dinleyebilmenin bir yolunu bulsak, bize ne derlerdi ki acaba...? !
- Kefeni bile yırtamazken, dünyanın söküğünü dikmeye çalışmayın, derlerdi muhtemelen...

Türkiyede düşünce özgürlüğü vardır.

Fakat, özgürlüğü düşünmek yasaktır.

Bir anda gelip hayatını düzene sokan biri olursa,
sakın heyecanlanma.

Gidecek o hemde her şeyi mahvederek...

- O andan itibaren sen hayatını düzene sokacaksın!

Kim bana haber vermeden hayatın yükünü omuzlarıma yükledi?
Utanmıyor mu minnacık bir çocuğa işkence etmeye!
İçimdeki arslanı üstüne salacağım,
Allah yarattı demeyecek, ana-avrat dalacak falan...

Hayır bana zahmet olacak.., onu diyorum.

Hümanizm denilen şey terk edilinceye kadardır, sonrasında anlamını yitirir hayatlarımızda...

Kibirli acılar sergiliyor hallerin..
Baktığımda gözlerim, ihanetine pabuç bırakmış ayaklarına düşüyor.
Buruk bir sevincin egoistiydi ellerin;
Çekinmeden çekebildiğin..

Acılar bilirdim..

İnsanlığım beş para etmeyecek duruma gelince,
İnsanlığıma tozlu bir beste mırıldanırdı.
Kaybetmezdi benim kirliliğimi..
acımı içimde tutardı.

Kolum kanadımdır hayallerim.
Kırmasını bilenlere söyleyin..
- kurmasını öğreteyim.