Seni,
Asırlardır görmemiş gibiyim
Deniz maviliğini yitirdi,
Ağaçlar baharda simsiyah yapraklar döktü.
Mevsimler şu kalemimin acısına sıralandı,
Göğsümdeki sızı hiç geçmedi.
Aslında hayata çok öfkeliyim
Bilmezsin bunları, hiç oturup konuşmadık ki
Nereden bileceksin?
Sokaklardaki öfkeden daha fazlasına sahibim
Küçük bir çocuğun umudundan daha şiddetliydi eskiden umudum
Evlerinin önüne çamaşır asan kadınlar gibi hayattan hiçbir beklentim de kalmadı artık
Bulutlarda dehşetengiz yansımanı görüyorum
Gök, damlalarıyla süsleyecek hayali bir günü
Belki de sırılsıklam sıralanırız sabahın 7’sinde ya da 8’inde
Belki de gözlerimize değer ruhumuz ya da sırılsıklam saçlarımızı kuruturuz
Sesini her duyduğumda bir keman konçertosunu anımsarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!