Mert Karagoz Şiirleri - Şair Mert Karagoz

Zılgıt mı çalasın geldi gönlü maralım
özgün dağlarında bir kuş olasın mı geldi
doğudan doğan güneşi alıp habersizce
batı da göğüslemek mi geldi içinden

yorgun düşmüş insanların yükünü almak mı

RENKLİ BAKIŞLARININ ARDINDA
KARANLIK BİR GEÇMİŞ VAR

SENİ SENDEN ALMIŞ ÇARESİZLİĞİNİN
ACİZLİĞİ ÜSTÜNE SİNMİŞ GİBİ

Tüyler ürperten yalnızlıklara yol eyledi insan kendini
günden güne kalabalık insan bolluğu şu garip dünyada
vakit kimini göz açtırmadan kimini genç iken kimini düşerken aldı
ardında kalanlar gözü yaşlı gönlü yaralı kaldı şu garip dünyada

İnanmıyorum inanmıyorum
sana hiç ama hiç inanamıyorum
ne gözlerinin rengine kanıyorum
benim korkum beni yalnızlıkla bırakan
kan kırmızı gözlerine bakamıyorum