Yahyâ Kemâl’di son teli binlerce bestenin,
Bir aşk yarattı kendine dilden ve nağmeden,
En ince sâzımızdı durup ihtizâz eden,
Son şâiriydi fethi gören şanlı kubbenin.
Gittin şiir denen güzelin dâvetiydi bu,
Geçtin ölüm diyârına bir kahramân gibi,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta