Yahyâ Kemâl’di son teli binlerce bestenin,
Bir aşk yarattı kendine dilden ve nağmeden,
En ince sâzımızdı durup ihtizâz eden,
Son şâiriydi fethi gören şanlı kubbenin.
Gittin şiir denen güzelin dâvetiydi bu,
Geçtin ölüm diyârına bir kahramân gibi,
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta