Ey gazeller mülkünün mutena köşkü aruz,
Tarihin çöplüğüne dökülen nefis bâde.
Senin serhoşluğunu hasretle özlüyoruz,
Şiire kanat takmak sana mahsustu sade.
Nice ilhama senin ahengindi ses veren,
En ince hâyalleri terennüme yeterdin.
Sendin bize en içli nağmeden nefes veren,
Şimdi nerelerdesin, nereye postu serdin.
Sen gideli bir zaman heceye gönül verdik,
Yeni mısralar ördük güzel Türkçe’miz ile.
Bu milli bahçemizden taze çiçekler derdik,
Arık nazın, sitemin boşuna ve nafile.
Başka renkler aradık sanatın baharında,
Bambaşka ufuklara açık yelkenlerimiz.
Bu şiir ikliminin duru sabahlarında,
En sade nağmelerle serinledi tenimiz.
Son ihanet samında bozuldu bütün büyü,
Sanat diye sürdüler her türlü safsatayı.
Bir yalancı sevdaya feda ettik ölçüyü,
Ne yazık geç fark ettik bu zehirli hatayı.
Şimdi ne aruz kaldı, ne hece o kadar şen,
Kaba demirci ile kuyumcu aynı safta.
Sisler ardında mahzun unutuldu o gülşen,
Kargalar bülbül diye öter oldu etrafta.
Ne kafiye kaygısı, ne vezin endişesi,
Sanat dedikleri şey artık işporta malı.
Büyük sanatkâr o dur kimin çıkarsa sesi,
Batı hayranlığına sırtını dayamalı.
Böyle bir yozlaşmayı hak ettik mi bilemem,
Musikimiz avare,şiirimiz elemli.
Silen silsin maziyi bana bakma silemem,
Lisanım perperişan, onun da gözü nemli.
Gönlüm halk ozanında bir o kaldı saf,duru,
Bütün arzum, dileğim onu çalmasın kırağ.
Sazlı, sözlü şiirde bulacağım huzuru,
Sönmesin milletimin yaktığı nurlu çerağ.
İbrahim Sağır
İbrahim SağırKayıt Tarihi : 8.8.2008 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ey gazeller mülkünün mutena köşkü aruz,
Tarihin çöplüğüne dökülen nefis bâde.
Senin serhoşluğunu hasretle özlüyoruz,
Şiire kanat takmak sana mahsustu sade.
Nice ilhama senin ahengindi ses veren,
En ince hâyalleri terennüme yeterdin.
Sendin bize en içli nağmeden nefes veren,
Şimdi nerelerdesin, nereye postu serdin.
Sen gideli bir zaman heceye gönül verdik,
Yeni mısralar ördük güzel Türkçe’miz ile.
Bu milli bahçemizden taze çiçekler derdik,
Arık nazın, sitemin boşuna ve nafile.
Başka renkler aradık sanatın baharında,
Bambaşka ufuklara açık yelkenlerimiz.
Bu şiir ikliminin duru sabahlarında,
En sade nağmelerle serinledi tenimiz.
Son ihanet samında bozuldu bütün büyü,
Sanat diye sürdüler her türlü safsatayı.
Bir yalancı sevdaya feda ettik ölçüyü,
Ne yazık geç fark ettik bu zehirli hatayı.
Şimdi ne aruz kaldı, ne hece o kadar şen,
Kaba demirci ile kuyumcu aynı safta.
Sisler ardında mahzun unutuldu o gülşen,
Kargalar bülbül diye öter oldu etrafta.
Ne kafiye kaygısı, ne vezin endişesi,
Sanat dedikleri şey artık işporta malı.
Büyük sanatkâr o dur kimin çıkarsa sesi,
Batı hayranlığına sırtını dayamalı.
Böyle bir yozlaşmayı hak ettik mi bilemem,
Musikimiz avare,şiirimiz elemli.
Silen silsin maziyi bana bakma silemem,
Lisanım perperişan, onun da gözü nemli.
Gönlüm halk ozanında bir o kaldı saf,duru,
Bütün arzum, dileğim onu çalmasın kırağ.
Sazlı, sözlü şiirde bulacağım huzuru,
Sönmesin milletimin yaktığı nurlu çerağ.
İbrahim Sağır
Bu şiiri çok beğendim...
Zaten hece şiirini sizlerle sevdim... Aruz zor geldi... durdum. Ama inşallah yazacağım...
Tebrikler
Saygımla
Cumartesi günlerini özledim...
TÜM YORUMLAR (1)