Ebedi emanettir saklarım
Suyu su ile yıkayan yüreği
Parmak izin deşifredir
Sen sır sanırsın
Bana şeffaftır gerçeğin
Derinlerim tenhasında yüzer
Ölüm kokan toprağın
Göğsüne dayarım başımı
Ebru ebru açmış bak çiçekler
Sanki günü yâd eder
Yaprakları sukûnetle baş eğer
Mazinin mühürlü kilidi kırılır
Kor yağmuru başlar
Üşürüm ney sesinde
Tensib buyuran gönülle
Eşlik eder
Yağız kalbine yazılan bu mersiye
Şimdi ben yıkıyorum sevgili
Suyu su ile
Ölümünü öldürdüm bak
Yaşarsın içimdeki cesedinde
Varlığında çizilen sınır
Yokluğunda silindi işte...
Kayıt Tarihi : 21.2.2010 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suyu su ile yıkamak,ölümü iç'te öldürmek,sınırların yoklukta siliniyor olması gibi...
Belli ki sevi sorunsalına şiirin ve vicdanın diliyle bakmaya çalışmış Şair.
Birbiriyle çelişen iki durumun; sevi ve ayrılığın anlatısını açımlayan sözcüklerini bir şiirde kullanabilmek ne dayanılmaz bir durumdur!
Güzeldi.
Beğenerek okudum.
Özene/emeğe tebrikler.
TÜM YORUMLAR (2)