Mersin Sevdası Şiiri - Nafi Çelik

Toroslar etek sermiş, Akdeniz’e yakışan,
Rabbim nebatat vermiş, nev’i kumlara nisbet! ...
Her dinden insan gelmiş, doğru yola akışan,
Mersin’i seveceksen, bizde sevgiler ebet! …

Adem ile Havva’dan, üreyip gelmedik mi?
Bakın aynı mezarlık, paylaşım esas bizde…
Irkın, dinin senindir, birlikte gülmedik mi?
Mersin’i sev yeter ki, buluşalım bu izde…

Hava Yolu, Limanı, tarih kokar dört yanı,
Otoban – Demiryolu, Mersinimin kolları …
Kardeşlik melodisi, çan sesiyle ezanı,
Sevgide birleşiyor, Mersinimin yolları…

Portakalı - turuncu, yeşilin her tonuyla,
Limon çiçeği kokar, boncuk boncuk teriniz…
Akdeniz gerdan olmuş, mavi beyaz fonuyla,
Gelen bin defa gelir, boş değil seferiniz! …

Aynı anda dört mevsim, tanrının bir bağışı,
Kışın yazı yaşamak, her kula nasip olmaz…
Bazan tufana benzer, yaz yağmuru yağışı,
Bazan Ebemkuşağı, bunca güneşte solmaz..

Mersinliyim demeden, sevgini vereceksin,
Geçit vermeyen dağlar, boynuru eğecektir…
Deden bin ağaç ekti, sen on bin ekeceksin,
İşte o zaman başın, göklere değecektir…

Obası, yaylasıyla… kızıyla kızanıyla,
Önderleri Atatürk, özgürlük tutkuları,
Hep barıştan yanadır, ozanı - yazanıyla,
Aşkları Ay Yıldız’dır, Hürriyet utkuları…

Nafi Mersin’e aşık, ne söylese yeridir;
Deniziyle kumuyla, yaylası – ovasıyla,
Milyonluk nüfusuyla, O’na göre peridir,
Aldırmayın ölür O, Mersinin sevdasıyla…