Merkez Efendi Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Zekâlı, ilme hevesli, bedeni buğday benizli
Asıl adı Musa onun, doğduğu yerse Denizli

Denizli, Bursa, İstanbul, tahsil yaptı medresede
O ilmine devam etti, herkes bir şey söylese de

Çok çalıştı, çok yoruldu, çok iyi bir âlim oldu
Onun devri zamanında birçok mesele soruldu

Sayılan bir âlim oldu, o günlerde çevresinde
Ki ilmi tasdik edilmiş Ebussü ud devresinde

Pek yüceldiği günlerde Sünbülü Sinan’ın şanı
Gidip gelmelerde kaldı Efendi Musa’nın canı

Şu âlem öyle mükemmel, tatlı nizam içindeki
O ne fazla ne eksiktir, âlemin merkezindeki

Merkez Efendi çiğ, hamdı, riyazet, sohbetle pişti
Sünbülü Sinan Efendi teveccühüyle yetişti

Sinan’ın kızı Rahime hatunla evlenmek ister
Der “Deve yükü altınla, gel de hünerini göster”

Bir gün Manisa’ya geldi, Valide Sultan Hanım’la
Kırk bir çeşit baharatla macun yapardı tanımla

Meşhurdur mesir macunu Merkez Efendi’den kalan
O hep okur, okuturdu, yaşardı, gerisi yalan

Hakkın marifet ilminden bilgiler ayandır ona
Hakkın hakikat sırrından bilgiler beyandır ona

Erdi Hakkın sırlarına, toprak bile altın ona
Yeşil tuba dalındaki yapraklar çok yakın ona

Yıl bin dört yüz altmış üçtü o dünyaya geldiği gün
Yıl bin beş yüz elli birdi hakka vasıl olduğu gün

O İstanbul’un manevi bir mimarıdır bu günde
Hep şifa arayanlarla dolup taşar o, bu günde

Km–190406