Kandilimin ateşinden çıkan dumanın loş ışığı
Masaya dökülü, sararmış veda mektuplarım
Hiç yaşanmamış bir hayatın bedenime oyduğu delikler
Oyukların içinde yaşayan umutlarım ve ben
Bir yüzyıl bitiyordu ve odada gezinen gölgelerim
Bu karlı kış gününde alnım pencere camına dayalı
Koşuşturan insanların bulanık savaşımı
Tırnaklaklarımla kafamı kaşıyorum
Keskin beyazın karları gibi dökülüyor kepekler
Yan odadan sesler, kafamı kaşıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!