ben kolay kolay ölmem genç adam,
sen benim gidişimden anlarsın ölmediğimi.
düşe düşe yüzmeyi öğrenmiş hayallerim var hem benim.
ne zaman kaçıp gitme isteğim olsa yüreğimde,
hep durmuştum, bu zamana kadar gitmemiştim
çünkü gidersem dönmem ben bir daha,
sen çok iyi bilirsin..
sonra çürümeye başladım bende uzaklarda yavaş yavaş,usul usul
ipini koparmıştın uçurtmamın
farkındaydın ama önemsemedin
kaybolmuştu semanın derinliklerinde,
takip bile etmemiştin..
cenaze arabasını süsler gibi süsledim bende kendimi
çok güzeldim
ama bir ölüyü taşıyordum içimde
ürpertiyordum adeta
bana yaklaşanın cesaretineyse hayranım bugünlerde
senin genç sevgililerin gibi oldu benim duygularımda,
senin sayende..
eski bir kadın oldum
sana aşkı tekrar tekrar öğretmek adına dirilen
beni unutmak için sarıldığın her kadını
olmayan benle aldatacaksın bundan sonra
çabuk uzaklaştın olay mahalinden,biliyordun çünkü
kırık kalbimin parçaları ellerini kesebilirdi..
daha derin yaralar bırakabilirdi,öldürebilirdi bile seni
gözyüzünde güneş parlasa dahi,
bensiz karanlıktır artık sana dünya
ve sen zamanı beklerken içindeki acının dinmesi için,
ilacı aşırı dozda almış olacaksın
merhumu nasıl bilirdin diye soracaklar o gün bana?
"bilememişim" diyeceğim bende onlara,
seninle son buluşmamızda..
Kayıt Tarihi : 7.10.2013 23:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!