Buz dağı Şiiri - Dağlar Özügüç

Beni hicranınla boğarken çok güzeldin
Ayın aksi vuruyordu yüzüne üzgündün
Ben ölüyorum ve sen hala düzgünsün
Şimdi yalnızca yıldızlar kaldı ay yok ortada
Davetkar gözlerin iki iri zeytin tanesi
Saçların altın rengi dalgalanıyor rüzgarda
Benden sonra bu güzelliğinle
İsmin çok konuşulacak buralarda
Bak sana söyleyeyim şöyle diyecekler
Öldürdü bir yiğidi bu dağlarda
Güzel bir kadın ama yüreği kara

Birazdan tarlalarda güneş batar 

Gece kırağı donar otların uçlarında
O kararan yüreğini biraz yokladığında
Göğsünden kalbine doğru dikine inen
Acılarla dolu uzun ince bir yol bulacaksın
Otların ucunda donan kırağıyı bastır üstüne
Yolun son merhamet kapısı da kapansın
Buz kessin yüreğin girecek bir kapı kalmasın
Buz dağına dönsün duygular hiç kımıldamasın
Ben çok emek ettim alamadım
Başkasına da kalmasın