Merhamet Duası-2 Şiiri - Orhan Cesur

İnsanlığımı ellerinde tutan merhamet
duyguların karanlığında beni yalnız koma
tut elimden, fikirlerin çölünde çaresiz bırakma
örerken ağlarını gaddarlık
daralır hayat alanım günbegün
gel, sen ey rahmet rüzgarı
ılık ılık es gönlümde.

Bilirim küstürdük umudu, güveni
koptu fıtrat ile bağımız
makbere döndü sadrımız
dünya dehlizlerinde yitik ruhlarız.
Düşünceler düşüncemiz değil
duygular duygumuz
yaşamak rutin, gelip gitmeler
eylem, aymaz seyretmeler.

Havı dökülmüş insanlığım
nerede hoşgörün, merhametin
hayvanda var bu kadar insiyak
bir gülümseme olabilirdi oysa
ruhumu sevince gark eden infak.
Veren el olsam evvela
insanlık budur işte, belli
gönlüme sürur olarak yeterli
mahzun bir gönülde teselli.

Şehrin vitrinlerinde unuttuk şükrü
rahmeti, bereketi
neslimizin aynasında gördük
ziyandır hasadımız şimdi
gözlerimiz semada asılı
arar olduk nice zaman seni
şefkat yoksunu zombileriz
kaybedeli ey merhamet seni
yüreğimizi ısıtmaya yeterdi
düşürsen üstümüze gölgeni
nefsimi ellerinde tutan merhamet
tut elimden, bırakma beni
kötülüğe yüz verip asi oldumsa sana
şefkat yoksunluğundan sığınırım sana.

Ankara, Kasım 2017