Duygularımızı sık, sık sömürdü,
Abur-cuburlar hep sürpriz oldu,
Modacıları, boyacıları güldürdü,
Hırsızlar, zalimler yolunu buldu,
Cüzdanlara sönmez ateş düşürdü.
Adaleti, huzuru unutturdu merhamet.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
