Merhaba Sevdâ Elvedâ Şiiri - Hüseyin Çetin

aşk.
zordur târifi
üç harf tek hece
üç kağıda yazıldı bir gece

merhaba. sevdâ. elvedâ
ikisi gitti uzattı elini vedâ

erenlerin nutkunu bağlamış
ağlamışta yâr zülfünden taşırmış
değirmen bekçisi çatmış kaşını
hava neden kararmış

oysa
güzelliğin tek anlamısın lisânımda
kundaklarda sendin ilk öğretilen
iki gözün arasından ne sızardı
şarap dediğin bu değildir
nazar etmedim
ondandır nefesimin titrediği
lehçeme sessizliği öğrettim!

güneş duvağını tanyerine bırakırken
avuçlarımın arasından
kaybetti yolunu bir kardelen
ben öyle mahzun ve çâresiz
ellerini arıyordum
alev fistanlı ellerini

Acem'in kızı gibi anlatırdım seni. anlatamadım
Acem illerinde. görünseydin
güler miydi acep
mintanımın ıslaklığı. ondandır /
zincir tutmayan yürek satır başındadır

tellere bir dokunsan duyacaksın sadâmı
kadife/sesinden sonra gelir
divit hayâ eder bilirim
hokkandan nasip almaya
ey ifşâmın gardiyanı
neslimin evvelinde uğradın mı
titretir adın âhirinde mumları

bir derviş olur fırçalar. tablolara düşmesin
gölgen. yazımın rüzgarına hasımdır.
onca savaşa zafer bulayan cengâver
efelerin omuzunda yuvâ yapan hısımdır
zaman gerdanında ecel terleri döküyor
tabiplerin kan yuttuğu bir ân/da
ziyan zamânı çemberinden söküyor

sen ey vakitlerimin gizli öznesi
geçmişimin önünde
çocuksu düşlerimin ortasındaydın
âhirimin yanıbaşında
gönül cemâlimin voltasındaydın

tahtına oturunca artık kara sevdâ
hüküm verilmez cefâdan b/aşka
ebem kuşağı ve kaf dağı
şâirin rüyâsında ütopyadır
gözlerinden geçen manalı bengiSU
işte, annemin saçlarındadır

fecrin fethiyle mağlup olur gece
bülbül seni çağırır yirmibir yaşındadır
ozanlar sazını kırar hıncından /
cürüm. diline lâl düşen falcıların taşındadır

âşığın yarasına ferman mı dize
dördüncü cemre ilhâma düşünce
şâha kalkar mazlum menziline
kirpiklerinden bir lahzâ sözlerime düşünce
kalemim hiç bu kadar çâresiz kalmamıştı

şimdi yağmurun söylediği şarkıyı dinle
methiyyene yanaşan notanın kollarında
yakılmış gemilerin resimleri var
hangi zâlim yaprağın sızısı parmaklarında
dudaklarında bir titreyişin isimleri var
yakışmamış hiç
bu ısırgan otunu kim taktı saçına
gamzelerinden akan kırmızı
hiç yakışmamış yanaklarına

âh! bir dağdaki efsâne ağrı
ağırdır yumak yumak hüzün baldıranı
balçık sıvanmış bir tereddüt güneş kadardı

cesâretin belâya yatmış sînemin çeperinde
sebepsin zihnimin zikrine
nazım bir edepsin ar'ı kutsal bilmeyenlere

duraklarına hıçkırık diktiğim bu şehir
kısır bir ferâseti çalar muştuların coşkusuna
bir sen uslandırırsın isyankâr burçları
bir de ağıt yakılır kuşaktan kuşağa
say ki
bedevîyim. kaybettim izini irem bağında
say ki
bir ateş yaktırdın memleketin ortasında
titredi kisrâlar hiddetimin yelinden
ey sultan makâmında ağuyu lezîz eden

Karacaoğlan'ın sazının bir teliyim
deliyim ben Dadaloğlu'nun ezberiyim
sen gündüzün şems-i ben gecenin kandili
bîçâreyim yekpâreyim asâletinde pervâneyim

leyl, Leylâ'nın kara(sevdâ) sı mıdır kara mıdır
haram mıdır aşk Mecnun'a aşk leyl’e yas mıdır

merhaba
neden çizgiler alnını andırıyor
ufkuna katran döken mecûsi kim
tepelerdesin bir seyri felâkettesin
korkuyorsun oradasın
âşığın teneşir duvağındasın

merhaba
vasiyetimin önsözü
oyun’un son perdesiyim
aşk üç kağıda yazıldı
merhaba sevdâ elvedâ
ikisi gitti
merhaba hep sihirliydi.