Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hayati saglikli sevgi dolu tum sevdiklerinizle mutlu yasamaniz dilegimle yureginiz dert,keder gormesin..
Sicacik selam sevgilerimle..
Kelimelerin, seslerin birbirleriyle ahengi böyle bir muhteva ile de birleşince okurun yüreğine ziyafet çeken harika bir eser çıkıveriyor ortaya. Yürekten kutlarım üstadem. Saygı ve sevgilerimle baki selam.
Nefis. okumak, bir daha, bir daha okumak gerek. okuyan seferi sayılır dur durak vermeden. Uzun sözün kısası, ****10**** sevgi ve saygılar.
***Şiirlerde sunulan en iyi, en güzel, en sevgi dolusu dizelerce başlasın her gününüz.
Cemali-Hikmet Aksu
Merhaba HAYAT ... Ne güzel değilmi hisseden düşüncelerden dil ucuna düşmek ve bazı yaşam aralıklarını görebilmek ve tekrar MERHABA HAYAT diyebilmek...Yürekten kutluyorum...Sevgi ve saygılar .Atıl kesmen
Ey aşk …
Nelere kadirsin…
Gel gör ahvalimi” demedi ama
Dudak kıvrımlarından yüreğe
Gizli bir gülüş uyandı ve
Tek bir söz çıktı dudaktan:
“Merhaba hayat! ”
Nerdeeeee!.... diyesim geldi... Kendi adıma:)
Sabaha böyle kıpır kıpır uyanmak... işe güle oynaya gitmek ve hayata güzel bakmak.... merhaba hayat demek.... nerdeee...
Anladım ben bu merhabayı... Ramazanın güzelliğindendir bu sevinç... İçinin nurla dolması ve mutlu olman... İnsan dini gereklerini yerine getirince ruhu huzura erer... Bu huzur hiç eksik olmasın yüreğinden... Herkese nasip olsun...
Merhaban hiç eksik olmasın...
Yüreğin hep kıpır kıpır olsun Sevgili Arkadaşım
Böyle umutlu, hayata merhabalı şiirleri okuyunca yüzüm gülümsüyor...
Tebrikler
Sevgimle
aşkın pozitif yanları, aksine düşmemeniz dileğimle kutlarım güzel şiiri..
Yeniden doğmak güzel, yeni baştan başlamak...
Nakış nakış işlemişsiniz, yüreğinize sağlık
hakkı kaya
Ey aşk …
Nelere kadirsin…
Gel gör ahvalimi” demedi ama
Dudak kıvrımlarından yüreğe
Gizli bir gülüş uyandı ve
Tek bir söz çıktı dudaktan:
“Merhaba hayat! ”
***Merhaba sevgili Meslektaşım, merhaba has kardeşim. Bu pazar sabahı bu güzel aşkın tarifini bu güzel müzikle ruha işlettin ya! Mevlama şükürler olsun. Allah'ın selamı üzerinize olsun.
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta