Yaşamın son büyük acısıdır
Bu yük yaşlandıkça ağırlaşır
Bir zaman gelir ki görünür
Canın sevgilerden göçmeye başlar.
Davranışlar bakışlar tavsar, anlarsın
Fısıldanan bıkkınlığın “aman! ” ıdır
Düşünceler durmaksızın tekrarlar
“Artık gitmek zamanıdır”
İçine içine ağlarsın...
Umarsızdırlar bu yolculukta gecikenler
Yüreklerde değişmekte diye dilekler
Buğulu gönüllerle Tanrı’ya yönelirler
Buruk “amaaan...” larla dilenen
İçtenlikle istenmeyen sonlara noktalanır
Öylesine uzaktır ki özlenen
İlk aşklarda puslanır...
Artık gitmek zamanıdır
Gizleri değişik duygularla
Ağlamaya hazırdırlar
Arkada kalacaklar!
Sevabımla günahımla
Ayaklara dolanmadan
Kimselere yük olmadan
Belki de kovulmadan
Artık gitmek zamanıdır
Biliyorum dostlar...
Tarih. Değişik
Kayıt Tarihi : 26.5.2010 15:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oğuz Bulut Yakupoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/26/merhaba-ecel.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!