ve hayatımın baharında yapraklarımı döküyorum…
çekiyorum sandalımı kalabalaık denizlerden sonsuz okyanusa.
Mavisine dalıyorum ne başı ne sonu belli sonsuzlugun..
Dalıyorum gözlerimi karartıp maviliğine okyanusun..
Dalıp içinden incisini çıkartacak kadar deli…
Çölde su arayan kullar gibi bedevi..
Seni anlatmaya çalışırken tüketiyorum kelimeleri..
Bittikçe kalemimin acizane mürekkebi..
Hayatımın çatlaklarından gözyaşlarımı sızdırıyorum..
Sızdırıyorum kalbimde sızlayan SENİ beyaz kağıda..
Ah çekerek bir cümle daha arıyorum seni anlata bilmek için..
Sebep arıyorum yaşamın kıyısında seni kaybetmemek için!
Düşmemek için uçurumdan, düşürmemek için
Bir kibrit yakıp karanlıgına dalıyorum gökyüzünün..
Dalıp seni arıyorum meçhulunde yeryüzünün..
Anlamlı anlamsız her şarkıda bir sen buluyorum..
Bulut yaşatmaya çalışıyorum..
Seni beklerken sigaramın son dumanında..
Her zehir tanesini sen diye çekiyorum..
Ve korkuyorum..
Ya biterse kelimeler hasretime yetmeyip..
Unutursan beni beklerken,içinde kaybolduğun kalabalığın hayatın..
Bilirmisin ne zordur giderken bıraktığın yalnızlığın! ! ! ! !
Murat Sevinç Baş
Kayıt Tarihi : 20.2.2007 19:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!