-Merdivenli Sokakta O Gün- Şiiri - Burcu ...

Merdivenli sokakta o gün bir düş’tün, sürgün yemiş esaretine gülmüştün
İnanmamıştı gözlerin, kulakların, bu kalpten o gün sürülmüştün
Anlatamamıştım sana ama inan ki bitmiştin
Bizi bu hale getiren sendin, neden bu kadar üzülmüştün?
Görenler anlatıyor
Günden güne süzülmüşsün…

Merdivenli sokakta o gün sen miydin düşen?
Yoksa elinde kalan, son umut muydu zerrelere dönüşen?
Sığmıyordu beynin kafatasının içine, sen taşıyordun kendi iliklerinden
Vurgun yemiştin ve bunu en son sen farketmiştin
Ellerimi ellerinden çözmüştüm, ellerinin boşluğunu görünce ürkmüştün…

Merdivenli sokakta o gün güneş parkeleri parlatırken
İçimde ki yangın küllenmiş, külleri çoktan demlenmişti
Birinci basamakta ben dururken, ikinci basamağa beni sen sürüklemiştin
Anlamış mıydın ki, hiç gelmek istememiştim?
Üçüncü basamak, o son adım da darmadağın olacaktı, görmemiştin
Dördüncü basamak hiç, hiç olmayacak…

Merdivenli sokakta o gün şenlik vardı, senin iç'in kararmıştı
Benim bayramım, şen çocuklarım vardı, senden boşalan ellerimi onlar sardı
Ben kahrolmuştum önce, sonra bahar geldi başıma
Yedi kent, yedi renk kuşandı saçlarıma
Yedi tane melek bekliyordu beni son basamakta, ayrılık kavşağında
Hadi diyorlardı bırak gel, şen çocuklarınla sen
Dönsün gerisin geri seni bu hale getiren
Düşünme sen…
Bıraktım ellerini, tuttum şen çocuklarımınkini
Şimdi hepsi birer kuştu, bir muştu hepsini uçurmuştu...

Merdivenli sokakta o gün, doğduğuna pişmandı
Senin acın o sokağı boydan boya sarmıştı
Merdivenli sokak o gün, inanılmaz mutluydu
O günkü gibi bir şenliği benimle kuşanmıştı
Merdivenli sokak aptallaşmıştı, sen gibi
Merdivenli sokak çocuklaşmıştı, ben gibi…

Merdivenli sokak o gün, mevsimleri şaşırmıştı,
Kışla ilkbahar, yazla sonbahar raksa başlamıştı
Merdivenli sokak bu hale zorla alışmıştı…

02.08.2008