Meral Yağcıoğlu Şiirleri - Şair Meral Ya ...

Zıvanadan çıkmadan hayatım

Tüm ateşini söndürdüm

Çengel taktım kapısına gönlümün

Unutmam
Unutamam demiştim
Yıllar geçse bile aradan
Rüzgar hızıyla esip
Savursa da beni oradan oraya
Söküp atamam kalbimden

Korkuyorum
Beni bırakıp gitmenden
Asla değil
Bağrıma taş basıp
Alıştırırım kendimi
Yaşamaya çalışırım

Yıldızdı baktığı gözlerimin
Kamaşırdı her kaçışında
Kar damlası gibi eriyip
Yitip giderdi derinlerinde
Savunmasız daldığım
Siyah gözlerinin

yalnız geçmek bilmeyen gecelerden birindeyim yine
merdiven dayadım bulutlara
umuttu basamakları
sırat köprüsünden ince

saman yolundaki

Ve bir aşk hikayesi daha
Hüsranla bitiverdi.
Doldu tepeleme ıstırap
Acılı, kederli yürek
Bilinmez nedeni
Bilinse de

Yavaş, yavaş filizlendi, yeşile boyandı dünyamız
Ve nihayet tomurcuk verdi gönül karanfilimiz
Önce iyi arkadaş olduk ikimiz, sonra iki kuzu sarması sevgili
Cesaretle göğüs gerdik tüm zorluklara
Düzlüğe çıktık dere tepe aşarak
Olsun varsındı dizlerimizde yaralar

Bu gece uzun zamandan sonra
Birlikte yemek yiyecektik
İlk defa gidecektik güzel bir yere
Almaya gelecekti akşam saat sekizde
Sabah telefonun sesiyle kalktım
Güneş parlıyordu,muhteşem

Tiyatro sahnesinde
Kocaman kirmizi burunlu
Rengarenk elbiseli
Yirtik pirtik pabuçlu
Yasamdaki ciddi olaylari
Incecikten yorumlara bulayip

ben sokak çocuğuyum

bayram geliyormuş amma da zevk be
mutludur ailesi olan kardeşlerim
sıralanmış yeni elbiseler renk, renk
yorgunluğunu atmak için derslerin