unutulmak istemezdim
bu kadar ani, bu kadar çabuk
beni bekliyor olduğunu düşlerdim
çoğu kez sevdiğini
unutmakta istemedim
bu son günleri sevgimin
yok yok inan bir kez daha bekleyemem
bilirim bekleyişimin sonunun olmadığını
korkarım,
yorulurum,
darılırım,
inan bekleyemem
dört bir yanımda sen varsın
mühürlemek istemiyorum içimde
büyüdükçe büyüyen içimdeki özlemi istemiyorum
yine yeniden sevmek istemiyorum
isyanım seni bitiremeyişime
yeni umutlar ve sonunda yıkılışlar
dostuma bu kadeh...
acıtsada canımı içiyorum.
bu kadeh sana,
damla damla birikmiş göz yaşlarımıza,
acı kahkahalarımıza,
karanlık yatakhane odasında paylaşılan umutlara...
bir zamanlar taşkın, kimsesiz
gülücüklerle tanıdım seni
son görüşümde gülücüklerin yoktu
bir zamanlar taşkın kimsesiz
gülücüklerle tanıdım seni
gülüşünde bir mana vardı
sıkıldıkça düşürüyorum seni düşlerime
sığdıramıyorum mavi göklere
avucumda bir tutam yıldız
serpiştiriyorum karanlık geceye
yanlızlığın doluyor
pazardan pazartesilerime
ne zor kaybettiğimi bilmek
gözlerine bakamamak
dudaklarının titremesini hissedemeyeceğini bilmek
bilmez misin sana olan sevdamı
görmez misin açılıp kapanan penceremi
uzanamaz mısın ellerime
aramızda yoksun biliyorum
gittin
uzun zaman oldu sensizim
terk ettin
terk ettik belki
alışmışlığı terk ettik belli
nemi düşünüyorum
bundan bir önceki kara geceleri
mevsimlerden kış idi
ellerim titrerdi
gökler erkenden giderdi
şehre büyük bir karanlık çökerdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!