Meraklarımı Yendim Şiiri - Kağan İşçen

meraklarımı yendim
daha bir alıştım ayrılığımın
çerden çöpten arınmış kış özlemlerine
sesimiz çocuklaşmasıydı
kentlerin haksızlığa uğramasının
ağlaşmasıydı kentlerin sesimizi
birleştirememesine
(...)
artık hiçbir kentte sesimiz yok
meraklarımı yendim

meraklarımı yendim
çarşı pazar bırakmadım ağlaşmadık
öğlenin tam ortasında
hiçbir ikindiye çekecek ızdırap bırakmadım
köprüler geçtim yollar bitirdim denizler aştım
akşamlar yetmedi hüznümün yankısının nazına
meraklarımı yendim

saçların en uzun en karanlık en kumral gecemdi
dokunmamdan korkardın bir teline bile
kulaklarım duymuyor rüzgarın sende dinen uğultusunu
bilmiyor gözlerim uzağının ne olduğunu kararmış kar sesli
kan ışıltılı
suçlarım saymakla bitmez
affet ne olur sevgilim
hiçbir yemin kalmadı dilimde
bütün yaralarım yarım yamalak
meraklarımı yendim

meraklarımı yendim
tadına baktım akan akmayan her suyun
kokusunu çektim içime bütün dağların
sevda tohumu ekmedik toprak bırakmadım
gidilmedik yol gelinmedik kucak
kapısı çalınmadık ev
dilenmedik sevgi şefkat
ağaçlarının gölgesinde ağladım yaylaların
deniz kumları doldu göz çukurlarıma
serin iyot kokularıyla özleminle doldu göğsüm
yendim meraklarımı

meraklarımı yendim
söz bitti ses sustu
sessizliğin hükmü de geçmez oldu yalnızlığıma
tükendi hayallerin ezeli yangını yüreğimde
hiç uyumamış kadar uykusuz
sonsuzadek uyumuş kadar ayık
gözlerim
nerde bir gül dalı görsem ellerini çekişin ellerimden
daha düşmediğim hangi yüksek kaldı ayaklarının ucuna
hangi alçaktan tırmanmak istemedim ki
kirpiklerinin iç tomurcuklarıma hayat verişine
ateşim buz fırtınam harlı
meraklarımı yendim

yendim meraklarımı
sevmediğim gece kalmadı
tanıştıktan sonra birbiriyle hasbihal
-bana baktıkların...anlamı rüzgarın:kumral boylu ömrümsün...-
içerken köpüklü gözlerini acım
ve ağlarındayım savrulan ne varsa
savrulan ben miydim daima saçlarınla
hem nasıl kıskanır güz
güneşlerimi
parmaklarını tek tek tuttuğumu mevsimler biliyor
yedi kıta yirmi dört saat biliyor
tam on güneşim var
nasıl kıskanmasın güz
meraklarımı yendim

yendim meraklarımı
her makamda bir notaydı seni her görüşüm
gelirken nihavend yanımda hicaz giderken rast
kürdi dinlerdik Nisanlaşırdık ah canım aşkım yavrum
hayat penceremde her parçan kaldı şaşkın
ah bu nasıl gitmek heyyy herşeyimdeki
bütün aflarına sığındım
düşündüm yazdım çizdim okudum okuttum söyledim andım
ama hiç unutmadım...
meraklarımı yendim

meraklarımı yendim
boğuştum anlaşılmazlıklarla anlaşılamadım
her bütünden kopan tek parça bendim
verdim alamadım gizledim açıkça
orta yerde görülmeyendim
büyümedim çocuk kaldım
kapılmadığım halin olmadı
benim olmamanın her halini anlattım şiirlerimde
sevgimle kendime dar ettim yeryüzünü

...
...
...

gözkapaklarımı istemiyorum
bakışlarıma fazla
merakla izlemeliyim
'sevgilim' deyişini