Menzil Şiiri - Mine Özdemir

Sana gelen her yolumu
Çıkmaz sokağa mahkum ettim ben.
Bile isteye kestim kanatlarımı,
Sensiz nefes alamayacağımı
Bile bile yaktım limanlarımı.
Şimdi hangi cehennemi cennet bekliyorum ki bencilce?
Yoluna güller serilsin istiyorum
Batırdığım dikenlerimden dökülen kan gölünde.
Biliyorum yüreği kirpiğinde atan yârim,
Mayınlar döşeli göz bebeklerinde.
Döktüğün yaş değil ömrümdür her seferinde.
Aldığın nefes değil kalbinde şimdilerde.
Bu fermanın vebali benim boynumadır!
Sensiz geçen her günün tüm saatlerinde…
Kendi celladım oldum aslında bilinçsizce.
Şimdi sözümün esamesi gelmez sana
Aramıza giren bu menzilde…