Menzil Şiiri - Necla Maraşlı

Teldi

Sınırda

Uzar uzar

Giderdi

Toprak kokusu yoktu dizlerinde

Kuzey de onundu güney de

Hiçbir şeyin hiç kimsenin olmadığı çizgide

Bulutlar dalga geçerdi onunla

Yağmurun karın rüzgârın oynaşıydı bedeni

Üzerinde kendi göbeğinden koparılmış

Kendine düğümlerle

Ateş hatlarında

Ağaç ölüleriydi tek sarıldığı

Yeşil ışıklar düşlerdi vizesine yaprak yaprak

Beklemenin en soğuk yerinde

Âşık oldu dikenlerinden birisi bir gün tele

Tel de dikenine

Tam diyecekti ki

Bir kurşun geçti düğümün yüreğinden

Menzil elinden menzile.