Menzil Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Menzil

Ey bimari, koş Menzile!
Bir yol bulup düş Menzile,
Kapı açık bekliyoruz,
Sen de gel koy baş Menzile,

Uzak durma, aş dağları,
Bağlı durma çöz ağları,
Gül burada, çiçek burada,
Ruhu besler aşk bağları.

Şah-ı Sultan ferman etsin,
Hasta kalbe derman etsin,
İki cihan cennet olur,
Kuru çölü orman etsin.

Hakk dilerse bir menzile,
Hak Rahmete der ünzile,
Kimler paha biçebilir?
Böyle sonsuz bir güzele.

Menzil denen aşk-ı diyar,
Tutar kalbi eder ayar,
Dil süslenir Hakk Nuruyla,
Dudak: “Allah” diye sayar.

09.03.2014

Ünzile: İnmiş, indirilmiş, inzal olmuş.
Bimari: hasta