Mensup Yahut Firari Şiiri - Seyfi Karaca

Gününden evvel koparılan takvim yaprakları misali
Ya da eylülünü görmeden duvarda asılı kalan haziran
Adrese varıp uğramadan savuşup giden bir hayatın hiç kimsesi olacaktıysa
Kayıtdışı naylondan kefendir altı üstü dünyanın diyorum
Diyorum da..
Tavuğun altından alır gibi yumurtayı, olmayacaktıysa diyorum
Ya da gökyüzünde dengini bulmak isteyen martı yahut güvercin
Esnafı tüccarı muhtarı değildiysen güdeydin ırgatı meskencisi yolcusu olaydın
Vara gideydin de senden gelip geçen ömrünce yele selam, yola merhaba diyerek
Alnından süzülen ılık yaz esintileri gibi yapraklara ve gölgelere
Gün olur ,
Damlara yağan buza kesik sis pusulası
Gün olur akşamlara çöken karlı kışlı ayaz çığlığı dağlardan
Gün olur dallara dolan bahçe baharlara ya dilber ya bağban
Akıl sır ermez gönülse deli, derken bir vadenin bitimi sanadır
Başlangıcı sayılmaya bir diğer vaktin
Nasılki yandığına değer kordan akıbetini soran kül, dikense gülden ...
Mektup sanadır ziyaretin en güzeli sendin diye aşka son demiyle
Son nefesi
Son yazıyı
Son sözü ve sevgilim canın sağolsunlara
Emanetin
Hozan seyrini ve hazan mülkünü susuzlukla çöller yazgısından
Hoşçakalların mülkünce sarhoşluğunu mutluluk nereye kadarsa
Kaçakta göçebede belki mensup
Belki de cümle itibarı hayata temelli firari
O kadar,
Oraya kadar...

Mayıs 22