Meniere-2 Şiiri - İbrahim Coşar

Nerden nasıl girmişse dertlerin üçü beşi
Savaştığım derdimin dünyada yokmuş eşi
Dilerdim ki soğuk bir rüzgâr essin tenime
Söndürsün içimdeki sönmek bilmez ateşi

Meniere diye bir dert hiç duymuş muydun ana?
Senden sonra dünyayı zindan eyledi bana
Hayattan bıkılır mı, inan bıktırdı beni
Cana çık der mi insan, “Çık git!” Diyorum cana

İnan kor ateş bile insanı böyle yakmaz
Sarmaşık otu gibi yakalarsa bırakmaz
Tabiplerde çaresiz Meniere atağına
Tüm dertleri unuttum, bu dert aklımdan çıkmaz

Her atak da artıyor işitmemde zahmetim
Türkünün tınısını dinlemeye hasretim.
Hakk yapımı bozuldu kul yapımına kaldım
Kula minnet ettikçe dökülüyor tüm etim.

Ne zaman ne yer bilir, zamansız çıkıp gelir
Coşari, böyle derdin nesine güvenilir
Rabbim hiçbir kimseyi çaresiz bırakmasın
Her derdin çilesini derdi çekenler bilir

11.11.2025/Samsun