Ateş’in gençliği İstanbulda geçti
Balık sattı, terziydi, elbise biçti
Bakkallık yaptı, yapmadığı nedir
Sorarsanız, satmadığı kaldı ip ile kendir
Sonra postacılıkta karar kıldı
Evini taşıdı köye, naçar kaldı
Baba evinde, olmazdı ev, ev üstüne
Başka bir ev başlattı memleketine
Zamanla çoğalttı odalarını
Uyumluydu yengemiz çok da çalışkan
Sevgiyle büyüttüler çocuklarını
Oğulları Eyüp’tü en çok beyinlere takılan
Özürlü doğmuştu zavallı, durumu acı
Asker olamıyacaktı, ne denizci ne karacı
Bezlemek altını ve de temizlemek
Veriyordu kalplere üzüntülü bir sancı
Maharetliydi Ateş, her parmakta bir hüner
Demir işleri, motor tamiratı, marangozluk
Biçerdi ayırmadan tomruk, çam, küğner
Hayvan bakımı, arıcılık, süt ve peynircilik
Şimdilerde ise ekin biçer, ot balyalar
Satın aldığı biçer döğerle biter tarlalar
İyi bir avcıdır domuz vurmakla nam salan
Çok da cesaretlidir, bilir onu tanıyan
Misafirperverlikte yoktur üstüne
Yalnız bir kusuru vardır sırıtan
Tedbirli değildir her makineye salan
Bu yüzden şu anda parmakları sakat
Ama her işi yapar, yine istediği her zaman
Söyliyecek daha çok şey var ama yetmez takat
Cilterce kitap yazılır anlattıklarıylan
Kayıt Tarihi : 20.12.2007 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili arkadaşım Ateş müstesna bir insan olup her vesile ile hatırlanan, sevgiyle anılan biridir. Çocukları da aynı yapıya sahiptir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!