Menevşe Sümen Şiirleri - Şair Menevşe Sümen

Burada diyorki Menevşe çocuk yaşlarımda
Gitseydim okula O açık kapıdan girseydim içeriye
Defterimi kalemimi masanın üstüne koyup
Sandalyaya oturup öğretmenin kara tahtaya
Yazdıklarını okusaydım diyor Menekşe
Otuz üç yaşımda geldim Almanya.ya yirmi beş

Almanya.da gönlümde beklentim Türkiyemin
Güneşini özlemini çekerek geçti en sonunda alıştım
Kışına bulanık havasına güneş görüntüsü yok beklemekle
Yorulmadım alıştım amma ginede her sabah
uyandığımda güneş beklentisiyle açarım gözümü
Bir görünür gider

Seni nekadar sevdiğimi bilemezsin
Bunu ancak ben ve Allah bilir
sana yazmaktayım bu şiirimi
Geceler seni sevdiğim kadar
Uzak olsaydı dünya güneşe hasret
Kalırdı bir çok insan gördüm hepsi

Böyle düşündüm rençperlik yok oldu
Harman yerleri boş kaldı dumanıyla tozuyla
Gelip geçti nede çuval dolu buğday kaldı
Ocak yanmadan tütünsüz yemek yiyoruz
Böyle tarla kuşları uçmaz oldu nede çekirgeler kaldı
Kelebekler uçuşmuyor tek tavşanlar kaldı tarlada

Dost deyince bir demli çaygibi olmalı severekiçmeli
Şekeri ne eksik ne fazla olmalı içince insanın ağzında
Bir tat bırakmalı tatlı kalmalı bazen acı olmalı bazen
Tatlı amma hep arayıp sormalı gönüller bir olmalı unutulmamalı sevgile kal

Tanrı selamı.yla annem Ruhun huzur içinde yatsın
Annem anne kelimesini söylerken damak tadı veriyor
Bu kadar tatlı kelimeyi tatmadım tatlıdır anne kelimesi
Annem diyorumki annelerin içinde en güzeli senmiydiki
Güzel annem elinde büyüseydim acılarıma derman olurdun
Çok geç elime kalemi aldim ilkdefa anne kelimesini beyaz sayfaya yazdım

Unutulmayan yorgun hayat yorgun
Geçen gençlik sen birgül ağacıydın hani güllerin solmuş
Yaprağında sararmış yorgun geçen gençlik
Senden kalan ümütler nerde geriye dönülmezmi
Özlem içinde geçti gençlik sana söylerim geriye dönüş yokmu
Tolu vurmuş gibi saçlarına aklar düşmüş selam olsun

Genclik

Gençlikdır bu aşıktır birine ümütle bekler yolunu gelırler
Göz göze bakışırlar bir ümütle ne güzel kaşların var
kipriklerin Uzun uzun der
Eller hafif hafif uzanır ümütle bekler

Gönül
Dara düşme gönül senide anlatayım
Ağustosta kar istersin benden geç kalmadınmı?
Gençlik sende bıraktın artık motorda tekliyor
Yavaş yavaş parçada uymaz gayri zamaninda geçer
Bilirsin öyle zorki gençliği mi anlatmak neyi bildimki neyi anlatayım sana derim Dünyaya küseçek kadar ömrün varmı. gönüller

Okuma yazma sevgisiyle yazdım