Meneviş Akşamlar Şiiri - Ali Gençay

Meneviş kaplı akşamlar
Köpürür içimde mürekkepten deryalar
Dökülür dilimden bana yakışmayan yalanlar
Çıkarıp barabellumu zulamdan
Mıhlıyorum yalnızlığı alnından

Olmadı deyip karaladığım redifler
Yakışmadı deyip sildiğim imgeler
Düşüyor elimden birer,birer heceler
Kalemim kırılır da,kalırım yarıda
Dokunamıyorum incecik beline,saçlarına
Karışmasın diye sitemler ismini yazdığım harflere
Döktüğüm tebeşir tozu sarıyor boğazıma
Gözlerimi yakıyor odanın yetmiş beşlik ampulü
Yazılan her satırın hatırına
Bir kez bile damlatmadan mürekkebimi
Güneşle söndürüyorum lambamı
Uyumadan uyanıyorum sabahıma

Düşünmenin yok edişi
Özlemin tüm bedenimle direnişi
Bir kez bile sendelemeden
İçiyorum bakır maşrapadan aşk denen meyi
Yine yazıyorum seni