Doğdum.
Yaradan'a şükür kul doğdum.
Aileme lütuf oğul doğdum.
Sütünü emdiğim anamın,
Kanını taşıdığım babamın,
Ümidi,hülyası, canı oldum.
Sevdiler,sevindim.
Üzdüler,üzüldüm.
Aileme ve çevreme
Solmayan bir güldüm.
Sonra;
Yıllar değil,günler aylar sonra
Acılar sardı her yanımı,
Bir Dr.amca dindirdi acımı.
Yokluk işte; Acılar yine buldu beni.
Doktor amcayla etti beni gel-git.
Derdimin adıymış meğer menenjit.
Gören gözlerimle;
İçemedim,yiyemedim,giyemedim.
Dünyaya gördüğüm dünyam diyemedim.
Nihayet devletlime acı bir anıyım.
İç dünyamdaki ana ve babamın,
Gözleri görmez sevilen Numan'ıyım.
1992- Niksar
Hamit SaraçKayıt Tarihi : 22.3.2010 20:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Menenjit hastalığından yoksulluk nedeniyle tedavi olamayıp gözleri görmez hale gelen 8 yaşındaki Numan'ın anısına.

TEDAVİ OLMASINA RAĞMEN BİR KULAĞI HİÇ
DUYMUYOR MAALESEF, BUNA DA ŞÜKÜR DİYORUZ........NUMAN'A SEVGİLERİMİ İLETİN LÜTFEN...+10
TÜM YORUMLAR (1)