Menem Şiiri - Özcan Kurt

Hüseyin kırdılar kolum kanadım,
Beyin kabusu Köroğlu soy adım,
Muhtar'la zalıma kılınç salladım,
Yezit'i taşlara vuran at menem,

Zahiren dolu, boş bilmem tartamam,
Yapısında eğri odun yakamam,
Araç, amaç edip zinhar tapamam,
Taptuğun kapısında Yunus menem..

İkrar verdim asla sözümden caymam,
Zalımın izinden ardından koşmam,
Muhammed, Ali bir ayırıp atmam,
Hallacın tuttuğu yay, Mansur menem..

Ararsam kendim de, el de aramam,
İncinsem, incitmem cana kıyamam,
Yoldaş alim ise yolumdan sapmam,
Yesevi'nin müridi Bektaş menem..

İsim, göynek süret ne uğaşamam,
Özün vermeyene söz anlatamam,
Haktır, Tevrat, Zebur, İncil Kuran,
Musa, Davut, İsa Muhammed, menem..

Özvecan faş etme cahil incinir.
Hak tecelli eder, senden görünür,
Soysalar Nesimi, tenler biçilir,
Dardaki pir Sultan Abdal menem..
ÖZVECAN