Menekşeli Kadına Şiiri - Ahmet Zekai Yıldız

Havalar ısınıyor kadınım.
Öyle sevinçliyim ki;
Hem de iki kere..

Birincisi,
Mantonu gardıroba,
Yani paltomun yanına asacaksın.

İçinde olmasak da,
Bütün bir yaz beraberiz.

İkincisi:
Yine ziyaretime geleceksin.
Bu defa menekşeyle gel.
Menekşeye gerek yok aslında.
Gözlerin yeter.

Benzin biraz solmuş gibi...
Yanağına allık,
Dudağına gül kurusu rujunu sür.

Çocuklar büyüdü de.
Sağlıklı de.
Çocuklar seni unuttu,
Senin için ağlamıyorlar de.

O zaman sevinçten uçabilirim.
Sonra da,
Hüzünlü bulutlardan
Yağmur olup yağabilirim.

Gözyaşların fazla olur, ağlama.

Haydi gülüver.
Gülmeni çok özledim.