gözlerinde yürüyorum durmadan
en çok sen ağlatıyorsun türkülerimi
ben sende ikmale kaldım
büyük sesli uyumu gibi
ben sana bir güneş bırakıyorum
sen bana günü inmiş bir mevsim
ağlamak fiilinden
özlemek fiiline
hoyrat bir sevda oluyorum
ne ben zemheri olabiliyorum ne sen bahar
çıkmaz sokaklarda kaybolmuş bir kimlik hürriyetim
menekşeler sende kalsın
ve ben noktalı virgül gibi
sırtımda taşıyorum dertlerimi
ne çok ünlem unutmuşum ağlarken
bir türkü yalnızlığı uzaklığım
şimdi ben sende bahar
omuzlarımda kış var
demlenirken yokluğun bende
yılların hesabını görmeye
istersen gel bu yaz
sonbahar sensiz olsun
cari bir sevda gibi
ilkbahara kuşlar gelir nasılsa
sesimden öperken yıllar
dilime dolaşacak
gönlümde üşüyen bir dağ yolu türküsü
ümit olacak yine
her mevsim devam edecek devriâlem
kuşlar yine uçacak yaşamaktan yana
sırtıma saplanırken bakışların
nefesini soluyacağım durmadan
ve açarsa balkonumdaki benjamin
içimde iki kelime
gel yine…
Sıtkı ÖZKAYA
Kayıt Tarihi : 29.6.2018 09:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!