Menekşe Saraylarda GÜLLER

menekşe saraylarda, güller büyüttüm,
ellerimde yalnızlığın yapışkan kanları,
binlerce lamba, gönül kubbemden sarkan avizede
ve binlerce yankı beyin çeperlerimde.
kimler bıraktı, bu koca boşluğu yüreğime?

gittiğim yollar kadar yalnızım bu şehirlerde,
ellerimde çaresizliğin bin bir çeşidi var,
takıldım kaldım, yalnızlığın son hecesinde,
kim bıraktı bu kadar yalnızlığı gecelerime...?

uykumun camlarına çarpıp parçalanan,
buzdan yapılmış yüzlerce sevgilim var,
ellerinde siyah-beyaz düşler, gözleri kan çanağı,
nereye gitsem peşimden savrulurlar,
kimler bıraktı bu kadar çok sevgiliyi uykularıma...

bakır çalığı bir tat kalmış, dudaklarımda,
kulaklarımda,intiharlardan arta kalmış yüzsüzlükler...
bir uçurum kenarındayım, hep, rüyalarımda,
kimler unutmuş bu kadar uçurumu, aklımda