_______________________________çiçeğimin 47. yaprağına...
ne zaman
göğsümde ellerim bağlansa
ellerin çözerdi kördüğümlerimi
ne zaman
düşecek olsam uçurum diplerinden
serçe parmağın bile
tutup kaldırırdı beni ayağa
ne zaman
boğazıma acılar düğümlense
sevginden bir yudum içmek yeterdi bana
el açardım yaprak gibi
ve ağaç misali
yeniden kök salardım toprağa
ne zaman
hayat kayıp gitse gözlerimden
sımsıkı tutardın ellerimi
seninle atardım ilk adımlarımı
ne zaman
dizlerimin bağı çözülse
ayaklarının eşiğinde ölürdüm
- ANNE seni sevmek kendime ihanetimdir. Seni canımdan çok seviyorum.-
Tülay SustamKayıt Tarihi : 20.3.2006 11:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dizlerimin bağı çözülse
ayaklarının eşiğinde ölürdüm
mahvoldum ben yaa...
kardeşiyle sokaklarda
hep bir örnek giydirilen sen
nasıl sevmezsin eşitliği..
yürürken düşen çoraplarını
aynı hizaya getirmek için
annen değilmiydi önünde diz çöken..!
Sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (27)