Menekşe Gülay Şiirleri - Şair Menekşe Gülay

geceleri, koynunda yatıran bedenim,
gözyaşlarımla ıslanan yastığımla,
özlem, hasretle örtündüğüm yorganım,
arkadaştınız yalnızlığıma.
bir sandal gerek bana.
asılmalı küreklere gitmeli sonsuzluğa.

Cama vuran her damla aşkı fısıldar
Yüreğime ekilense sevgiye susar
Kadehler dolar bardaklar taşar
Sığmaz ki aşkım bir yere seni arar.

İnsanlar hayatı sen de yaşadı.
Bazen doyasıya güldü bazen ağladı.
Sevenler çok sevdi.
Sevilmeyenler gözyaşı döktü.
Hayatı dolu dolu yaşayanlar,
Kışı soğukta geçirenler.

İçimde büyüyen bir aşktın ben de. Ağaç olmuştu sarmıştı kolları. Özlemle yeşermiş, hasret mavilerine karışmıştı bedenim.
Sevgin gün be gün daha da büyüyordu yüreğimde.İçinde kaybolduğum bir masaldı evren. Ağlasamda, üzülsemde devamdı yaşamaya.
Hayatıma bir yöndü varlığın. Belki de yaşamıma verdiğin bir güçdü. Sonsuzluğa hapsettiğim yüreğimi, sen çıkarmıştın kör kuyulardan. Seninle ben olmuştum dünyamda. Sen de ise kendimi görüyordum.

Doğanın kuytularına saklıydı aşkımız. Kuşlar, yemyeşil ağaçlar ve deniz... Bir armoni içindeydi hayat. Yaşam seninle güzeldi. Verdiğin aşksa, yağmur damlaları gibiydi yüreğimde biriken. Sen gittikten sonra kırıldı kalemim. Hasret deniz dalgası gibi içine aldı beni. Bir anofordu sevdan boğuluyordum. Hatıralar beni yaşadıklarımıza götürüyordu. Yüzümde anlamsızca bir gülümseme ve aklıma gelen yokluğun, sönen bir balona döndürüyordu beni. Aşk acı diyordun zor diyordun. Evet özlem çekerek sensizliği yaşamak zordu.

Dilek tuttuğum bir şarkıdaydın,
Dans ediyorduk seninle döne döne,
Ellerini tenimde hissetmek ne güzeldi,
Kokunu bedenime sindirmek,
Sevgini doyasıya ruhuma işlemek,
Aşk bir yangındı sarmıştı ikimizi.

Elimden tuttuğunda anladım aşk sendin,
Sevdalıydı gözlerin, yüreğimdeydin,
Arnavut kaldırımlarında sabahladığımda,
Senden bir iz di kalan dudaklarımda,
Boşa geçen, sevmeyi unutturan yıllar,
Sen de can buldu seninle hep yandı.

Ruhum sana sürgün yüreğimse vurgun
Dağlanmış bedenim bu sevdaya tutkun
Aşkın yağmaladı kalbimde bir soygun
Yağdırdın yağmuru üstüme üstüme.

Birzamanlar yürekleri sevgiyle dolu, bir sevgi ülkesi varmış. Herkes mutlu ve huzur içinde yaşarmış.Günleri şen kahkahalarla ve neşeyle geçermiş.Krallıkla idare edilen bu ülke de halk, kral ve kraliçelerini çok severmiş. Bir de güzel mi güzel prensesleri varmış. Uzun beline kadar sarı saçları, uzun boyuyla bir kuğu gibiymiş.Onsekizine gelen prenses hep ağlarmış. Bu durum kralı ve karaliçeyi çok üzüyormuş. Bir çare bulamamışlar kızlarına. Güzel prenses günden güne solmaya başlamış. Kral dünyanın dörtbir yanına haberciler salmış.Beyaz güvercinlerin ayaklarına mektup yazıp uçurmuş.
--Prensesimizin gözyaşlarını kim dindiriirse o kişiye, istediği herşeyi vereceğim. Altınlara boğacağım diyormuş.
Çok uzaklarda kimsenin bilmediği bir dostluk ülkesi varmış. Burası da cennetten bir parçaymış sanki. Herkes özgür ve dostmuş birbirine. Hayvanlar bile mutlu, özgürce dolaşırmış heryerde. Burda av yasağı yokmuş. Hayvanların konuştuğu tek ülkeymiş. Prens birgün canı sıkılmış bahçe de dolaşıyormuş. yanına bir geyik gelmiş.
--Prensim derdin ne. Neden bukadar üzgünsün.
--Bilmem. Değişikliğe ihtiyacım var. Denizlere açılsam belki mutlu olurum.
O anda beyaz bir güvercin gelip prensin omuzuna konmuş.

Hayallerim vardı Umutlarım, rüyalarım vardı,
Maziye gömdüğüm, unutmak istediğim anılarım,
Seven gönlümde yaralar açan sen,
Sevmeyi yüreğime çok gören sen,
Ümitlerimle toprağa gömen sen vardın.

Gel güneşim ol ısıt beni sevginle
Gel yağmurum ol damla damla yağ üstüme
Aşkım ol sevdam ol öyle kal ki bedenimde
Gitmek bilme ismini kazı tüm ömrüme.