MENEKŞE__________________
Papatya mevsiminde bir garip yalnızlıktır menekşenin yaşadığı
Saksısından dökülen can suyu besler nedensiz bir tiz çığlığı
Sessizliğinde ağlarken kök hücresindeki her inanmışlığı
Güneş yanıltıcıdır evin camından süzülürken kandırır gün ışığı
Kuruyup sararır papatya oldu sansada tadacaktır karanlığı
Sonu ya bir çöp tenekesidir yapma torf toprağında ağladığı
Ya da hüzünle mutluluk olacaktır pencere pervazında aradığı
Kendini şanslı görsede kimsesiz bitecek ömrü cennet sandığı
Kayıt Tarihi : 14.4.2019 18:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!