Mendilci Baba Şiiri - Yakup Onat

Kimi şehirlerin,sokakların,camilerin gediklileri vardır.Onlar oralarla sembolleşmiştir.Bir şehir tüm insanlarıyla güzelleşir ve yaşanır hale gelir.Bunlar dilenciler,divaneler,yaşları yetmiş olsa da dimdik,evine helal lokma götürmek için cami avlularında,sokaklarda mendil ve süs eşyası vb.satan ihtiyar ve ihtiyareler..Bizler o tip insanlar hürmetine bazı belalara maruz kalmıyoruz belki de.Hep Fatih camisi önünde gördüğüm,bazen de mendil aldığım Ak sakallı amcayı,geçenlerde çarşıda bir meşhur mağaza önünde görünce bir yandan takdir ettim,bir yandan tarifsiz bir hüzün duydum o gri çizgili terlikli ihtiyarı görünce.Gurur duydum o ihtiyarla.Çünkü hemen yanı başında sapasağlam adamlar,kadınlar ve çocuklar isteyerek ya da zorlanarak dilencilik yapıyorlardı.Ama o heybetli ihtiyar, onlara davranışları ve dik duruşu ile güzel bir öğüt veriyordu.
-Neye derseniz?
-Duygu sömürüsü yapmadan,çalıp çırpmadan kazanç elde etme yolunu seçmiş,model insandır.diyebiliriz o ihtiyar haliyle çalışanlara.Her insanı eşit olarak dünyaya gönderen Yüce Yaratan,kimisini, kimisinin halini görsün de,ibret alsın diye üstün kılmış..Modern yaşamda görüp de farkına varamadığımız,dertleriyle dertlenemediğimiz nice ilginç hikayeler var ki o hikayeleri biraz normale çevirmek, bir insan olarak,aydın bir birey olarak farkındalık oluşturmak için tebrik ve teşvik etmek çok mühim.
insanları kolaycılıktan,el açar duruma getirmekten vaz geçirmeye bir sebep olabilir bu tür hikayeler.