Mendil Şiiri - Mustafa Emre Kahraman

Ve kullan at beni
Parçala, yok et
Gözyaşlarımla suladığım ismini
Boğasım geliyor güneşi
Ne halt! Her gün yeniden doğarsın
Bir delikanlı seher, ay gibi içime
Bir hazin türkü
Leylim ley, leylim ley
Neyleyim
Neyleyim sen yoksan eğer

Şimdi üzgünüm
Zihnimde senin hayalin
Ve İlk öpüşün tarif edilemez sessizliği

Şimdi üzgünüm
Kapımda hayın bahar
Ve hayın sevdan içimdeki
Neyleyeyim sensizliği
Saatler ayrılığı gösterir
Zaman desen galu bela
Ne etsem nere gitsem kime baksam
Her yanda sen
Kahpe gözlerin çıkmıyor zihnimden

Yollar bitmiyor gittikçe
Şimdi sensiz saniyeleri sayıyorum
Yalan sözlerini kuruyorum aklımda
Çıkmıyor aklımdan
Çıkaramıyorum o çıngıraklı yılan sözlerini
Sen beni üzdün ya, ahım üzerinde kalsın
Ciğerin yansın
Umarım
Umarım her saniye hayalimle savaşırsın
Alma demiştim ahımı
Aldın
Eğme demiştim başımı
Eğdin
Benim için sahibinin bile umursamadığı bir hayvancağızsın
Bu kahpeliği kalem yazmaz
Pembe diziler utanır çekmeye
Sen ki beni üzdün gurbet ellerde
Ömür boyu bana gurbet kalasın
Ömür boyu hasretle ciğerin yansın
Ömür boyu vuslatın hayaliyle yanasın
Sen ki beni vurdun hain sırtımdan
Sırtını rahatça dönemeyesin