Memleketimin Bitmeyen Acısı

Zalim cellâtların kudurduğu şu günlerde
Bizler el ele omuz omuza
Acılara tutunup
Özgürlüğe yürüyoruz
Hep birlikte
Kerti ekmeğine
Muhtaçken
Ah çeken memleketimin
Mazlum halkı
Taştan, topraktan yapılı
Tezek dumanı kokan
Tanklara
Toplara hedef olan
Yakılıp-yıkılan tüm evler virane
Pulluk çeken traktörler mazotsuz
Öküzler, atlar alafsız
Açlıktan, susuzluktan uyumayan
Çocuklar sersefil-perişan
Ayakları, sırtları çıplak
Umutları yitik
Yüce dağların esen rüzgârlar bize hırçın
Bu bizim yazgımız, bizim kaderimiz değil

Dağına, yaylasına, ovasına gün doğmayan
Her bahar’ı zehir zemberek zemheri olan
Yazları ise sanki kör kütük gücük günleri
Üzerinde kirli savaş süren
Halkı açlığın, ölümün
Kıskacında kalan
Toprağı tamtakır
Ağaçları meyvesiz
Gidişatı çok kötü olan
Soysuzların rahat vermediği
Memleketimin bitmeyen acısı, kahrı
Böğrümde iyileşmeyen kocaman yaralar açtı

Sınıf savaşın ateşidir, ülkemde meşaleleşen
Özgürlük anlatan yazılan şiirlere, kitaplara
Farklı düşünenlere
Hak arayan Kürd’e
Alevi’ye
Emekçiye
Ceza uygulanan
Memleketimde
Kimi proleter
Kimi köylü
Kimi aydın
Kimide öğrenci olan
Düzenin yanlış işleyişine karşı
Kızlı, erkekli
Yüreklerinden kan
Gönül dağlarından
Acı damlayan
Ekmeğini paylaşmayı
Yaşamı sevmeyi çok iyi bilen
Saflarda, kızıl bayraklarla yürüyenler
Düzenin zifiri karanlığına boyun eğmeyecekler

Mehmet Çobanoğlu
28.11.2017
İstanbul