Memleketimin Baharı Şiiri - Mehmet Çoban ...

Bunca ölüm, bunca ecel, bunca kıyım kıyısından
Kasıp kavuran burukluğa
Süren haksızlığa
Zalimlere karşı
Patlamış öfkelere
Yaşanılan
Acılra rağmen
Yüreğimi ellrime aldım
Damrlarımda ıssıtığım
Bahara yürüyerek
Al ipekli
Gelinlciklere
Gelin yüzlü çiçeklere
Kar beyazı
Altın gözlü papatyalara doğru
Sevgi pınarlarından
Kana, kana su içmeye
Ne çok göresim
Ne çok özlemim var
Sevgi
Benim gibi delilerin
Özgürlük yüreklilerin
İsyan mazlumların
Karanlık zalimlerin işidir
Meğerse benim ne çok ova, ne çok yayla özlemi var

Sürekli darbe alan, kirletilen doğaya yüreğim sızlıyor
Umarım çiçekler, böcekler
Ömrü saatlere sığan
Kelebekler
Yok olmasınlar
Ölmesinler
Gökkuşağı renginden
Açılıp serpilen
Yürek, yürek gülen
Gelinlciklere
Papatyalar
Erik
Kiraz
Kardelen
Çiğdem
Nergise
Ağlayan gelin çiçeklerine
Namert
Ve acımasız
Eller değmesin
Dilerim
Tek bir çiçek bile
Bombalanan
Yıkılan duvarların dibinde
Bedenleri sıra, sıra ve dizi, dizi dizili
Kefensiz yatan, ölüler gibi ayak altında ezilmsin

Mart'da gelen sunalardır, avuç dolusu bahar özlemiyle
Kanatlarından umut taşıyan
Yüreğim coştuğu zamdır
Bu an
Belki şu an doruğunda
Kül renginden
Salkımsaçk bir bulut
Kaynıyor
Sıcak bir yaşam ikliminden
Nergislerini
Hayallerime işlediğim
Görkemliği beni çağıran
Süphan Dağı'nda
Her an
Bin bir bahar olan
Heybeti baş dönderen
Gelincikleri kızların
Yanağındaki
Kızıllık gibi kıpkızıl
Munzur Dağ'ı
Benim için
Her zaman
Her baharın can damarıdır
Şu an
Mezopotamya'da
Coştukça coşan
Kocaman
Fırat'la Dicle gibi
Coşup akan bir ırmak var
İçimde
Dersinki Aras Nehiri
Burcu, burcu
Eesrik, esrik sıla kokan
Sevdiğim memleketimin güneşi
Doruklarından süzülen yüce Ağrı Dağın eteğinden

Mehmet Çobanoğlu
11.03.2021
İstanbul